اصول ده گانه تمرين

1- اصل ويژگي تمرين:

الف) اختصاصي بودن دستگاه هاي انرژي

ب) اختصاصي بودن شيوه تمرين

ج) اختصاصي بودن الگوهاي حركتي و گروه هاي عضلاني

2- اصل اضافه بار:

الف) شدت تمرين

ب) مدت تمرين

ج) تعداد جلسات تمرين

3- اصل سازگاري تمرين :

تغييرات مثبت فيزيولوژيكي كه در اثر تمرين حادث مي شود .

4- اصل افزايش تدريجي بار تمرين :

دلالت بر اين دارد كه بار تمرين مي بايست به مرور زمان افزايش پيدا كند يعني اگر شما در ماه اول 10 كيلو گرم پرس سينه مي زديد در ماه دوم بايد بار تمرين را اضافه نماييد و مثلا آن را به 15 كيلو گرم برسانيد . افزايش ناگهاني بار تمرين منجر به بيش تمريني مي شود . همچنين بدون افزايش بار تمرين به آمادگي لازم نمي رسيم .

5-اصل تفاوت هاي فردي:

با توجه به اينكه بدن اشخاص از نظر آناتوميكي و فيزيولوژيكي با هم متفاوت مي باشد لذا برنامه هاي تمريني مي بايست حتي الامكان انفرادي طراحي شوند .

6- اصل تنوع تمرين :

اشاره به اين دارد كه تمرين نبايست تكراري باشد و به مرور زمان بايد برنامه تمريني ، نوع اجرا ، مكان تمرين ، حريف تمريني و ... تغيير كند .

7- اصل گرم كردن و سرد كردن :

جهت كاهش احتمال آسيب ديدگي و دفع بهتر مواد زائد

8- اصل تمرين دراز مدت :

اشاره به اين موضوع دارد كه رسيدن به اهداف بالا زمان بر مي باشد . به عبارتي قهرمانان قبل از رسيدن به نقطه اوج خود حدود 8 تا 10 سال تمرين مي كنند .

9- اصل برگشت پذيري :

در اثر تمرين نكردن و بي تمريني بخشي از سازگاري ها و آمادگي هاي بدست آمده از دست خواهد رفت .

10- اصل اعتدال :

زياده روي در تمرين و افراط باعث دلزدگي مي شود . نبايد طوري تمرين كنيم كه ذخاير بدن هميشه خالي بماند .